Voor zijn rol in de film Rabat won hij in 2011 als eerste Marokkaans-Nederlandse acteur het Gouden Kalf voor Beste Acteur. Ook speelde hij hoofdrollen in de films Infiltrant, Het bestand, In Limbo en in de series Zwarte Tulp, De jacht, de 12 Oldenheim en Mocro Maffia. Zijn succesvolle solovoorstellingen Oumi (over zijn moeder) en DAD (over zijn vader en het vaderschap) trokken net als zijn laatste solovoorstelling JA! (over het huwelijk) duizenden mensen naar het theater. Volgens de NRC is acteur Nasrdin Dchar een humanist met de wens de gemeenschap waarin wij leven te helen en één te maken.
Dat Nasrdin Dchar die wens heeft, werd tijdens de eerste editie van Diwan Awards Holland duidelijk. Tijdens de uitreiking bracht hij een ode aan de eerste generatie Marokkaanse Nederlanders. Afgelopen mei was het precies vijftig jaar geleden dat Nederland en Marokko een verdrag tekenden waarin de Marokkaanse arbeidsmigratie naar Nederland werd vastgelegd. Nasrdin werd gevraagd iets te zeggen en schreef een speech over zijn moeder en de reis die haar leven compleet veranderde, de reis naar Nederland. Hij vertelde over het interview dat hij tien jaar geleden met zijn moeder heeft gehouden. Dat interview veranderde zijn blik op het verleden, het heden en de toekomst compleet. Zijn moeder deelde haar verhalen met liefde. Aan het einde van dat interview vroeg Nasrdin: Waarom heb je mij nooit eerder jouw verhaal verteld en jouw rijke verleden gedeeld? Zijn moeder antwoordde met de woorden: wat geweest is, is dood.
Nasrdin Dchar tijdens zei tijdens zijn speech: “Dit zijn verhalen die we moeten koesteren en verhalen die niet door iedereen verteld kunnen worden. Want dit zijn onze verhalen, onze roots. Onze geschiedenis en onze toekomst. Mijn vader kwam naar Nederland in 1968, dit jaar is dat vijftig jaar geleden. Vijftig jaar Marokkaanse migratie is het perfecte moment om onze ouders te eren. Om ze te laten zien dat ze niet voor niks hun dromen hebben opgeofferd. Zodat wij, hun kinderen en hun kleinkinderen, onze dromen kunnen waarmaken. Maar ook om Nederland te laten zien dat onze ouders, de eerste generatie, de strijders generatie, onderdeel zijn van de Nederlandse geschiedenis. Zodat hopelijk op een dag de volgende generaties tijdens de les Geschiedenis het hele verhaal leren. Vandaag laten we ‘het licht’ schijnen op succesvolle mannen en vrouwen die de belichaming zijn van doorgaan en niet opgeven. Ik hoop met heel mijn hart dat we ons allemaal op verschillende manieren zullen inzetten om in 2019 het licht over die eerste generatie te laten schijnen. Hun zullen eren en hun als de iconen portretteren die ze zijn. Want, wat geweest is, is niet dood.“
